تکه هایم را پس نمی دهد
آوار انتظاری که
- شیرینی اش-
تمام رنگ های خاموش روزمره گی ام را لکه دار کرده بود
امانم نمی دهد
این شکوفه های داغ
که میان پلک های ناباورم
پژمرده می شود
***
به پایان نرسیده ...
تمام شدم.
اندکی از نوشته هات پیداست که : ناپیدایی از خویشتن!
اندکی از نوشته هات پیداست که : ناپیدایی از خویشتن!