*


این کورسوی امیدواری

که ریه هایم را با هوای مسمومِ مدِ این سالها آشتی داده

                                                                             تویی



نظرات 4 + ارسال نظر
م پ پ 15 تیر 1390 ساعت 08:48 ق.ظ


کور سوها , سیلابی از نور میشود و ما در آن شناور به عشق بازی,
حتی اگر ممنوع باشد.

چه شیرین

مکث 26 تیر 1390 ساعت 07:27 ب.ظ http://maks2011.blogsky.com

کامنت بالایی بسیار زیباست و برازنده نوشته زیبای تو. کورسوها روزی به انبوه نور مبدل می شوند. ایمان دارم.
بلبل عاشق تو عمر خواه که آخر/ باغ شود سبز و شاخ گل به بر آید...

تیراژه 7 مرداد 1390 ساعت 12:54 ق.ظ http://tirajehnote.blogfa.com

امان از روزی که میبینی تمام این هوا را از ریه عبور داده ای به اندک شرر سرابی...
ولی همین که آشتی/عبور میکنی از سم کافیه نه؟
حالا امیدت سراب بوده باشد یا نه...
کامنت تلخم را ببخش رفیق

الی 7 مرداد 1390 ساعت 11:28 ق.ظ http://aGHAYEDEYEKMATARS.BLOGFA.COM



من از کلمه ی کاش بدم میاد اما ای کاش یه مید وجود داشت!!
مرسی.

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد